Japanse duizendknoop

Als je als plant terecht komt op een wereldwijde lijst met daarop de 100 meest invasieve soorten dan ben je niet echt populair te noemen. Eén van die planten is de Japanse duizendknoop (Fallopia japonica). Oorspronkelijk stonden zijn wortels veilig in de Japanse, noordoost Chinese en Taiwanese bodem, maar zoals zovaak hebben onnadenkende deskundigen gemeend dat de Japanse duizendknoop een verrijking van onze flora zou zijn en hij is her en der aangeplant. Men dacht in eerste instantie dat zijn uitgebreide wortelstelsel handig zou kunnen zijn om grond te stabiliseren tegen erosie.
Men had zich echter volledig verkeken op de groeikracht van de Japanse duizendknoop. Hij groeit zeer snel en haalt zonder moeite een hoogte van drie meter. Omdat hij op vrijwel alle grondsoorten kan overleven, verdringt hij de oorspronkelijke vegetatie doordat hij het zonlicht wegpikt. Ondergronds kan de Japanse duizendknoop echter nog veel meer schade aanrichten. Zijn wortelstelsel is zo daadkrachtig dat het funderingen, gebouwen, dijken en kades, wegen en muren kan vernielen. De wortels groeien er simpelweg dwars doorheen. Ook in kanalen kunnen de wortels de boel zo verstoppen dat het water er maar lastig doorheen kan blijven stromen.

En dus moet er wat aan die Japanse duizendknoop gedaan worden. Wereldwijd heeft men al voldoende ervaring met de bestrijding van deze plant en het blijkt een blijvertje te zijn. In Amerika wordt hij gezien als één van de meest schadelijke planten en men adviseert om het rücksichtslos met chemische bestrijdingsmiddelen te lijf te gaan. Snoeien helpt namelijk niet want hij weet vanuit zijn soms drie meter diep wortelende wortelstelsel eenvoudig weer voort te woekeren. Een afgeknipt stukje van een centimeter is alweer voldoende om de Japanse duizendknoop een kans te geven, die hij zeker niet voorbij zal laten gaan. Ook in Nederland heeft de Japanse duizendknoop al een behoorlijk bruggenhoofd geslagen. Hij wordt plaatselijk al redelijk algemeen aangetroffen.

Ondanks dat men algemeen gelooft dat een agressieve bestrijding noodzakelijk is, is nog niet iedereen overtuigd van de ernst van de situatie: sommige tuinliefhebbers planten hem gedachteloos aan en sommige bloemschikkers maken nog steeds gebruik van die decoratieve bladeren.


Diverse gezaghebbende organisaties hebben landen, waar de Japanse duizendknoop voortwoekert, het advies gegeven om de plant rigoureus te bestrijden. Er zou een verbod op de verkoop en de aanplant moeten komen plus de bestaande exemplaren zouden intensief moeten worden bestreden. De Nederlandse overheid laat alles maar weer op zijn beloop.

De jonge scheuten kunnen gegeten worden. Ze smaken als rabarber, die tot dezelfde familie behoort

Hoewel de Japanse duizendknoop hier van nature niet thuishoort en er ook geen natuurlijke vijanden aanwezig zijn, blijkt er toch enig licht aan de horizon te zijn: sinds 2009 worden hier en daar exemplaren aangetroffen die afstierven. Na onderzoek blijkt dat een schimmel zich te goed deed aan de plant. Goed nieuws dus. Alleen jammer dat diezelfde schimmel ook dodelijk blijkt voor onze suikerbieten.

No comments:

Post a Comment