Gewone Soliva

Soliva sessilis komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. In Argentinië, Uruguay en zuidelijk Brazilië staat ze vooral op braakliggende terreinen en verstoorde bodems. Verder groeit de plant langs wegen, paden en bermen. Via de wolindustrie is Soliva sessilis in Zuid-Europa beland, vanwaar ze recent een opmars maakt richting het noorden. Tenten, campers en caravans zijn op het moment de grootste verspreiders van de zaden.
De plant is zo onbekend dat hij nog geen Nederlandse naam heeft. Laten we hier daarom maar besluiten dat hij de naam 'Gewone soliva' krijgt, een vertaling van de Engelse term. Het is een éénjarige plant uit de Composietenfamilie (Asteraceae). Ze ontkiemt in het vroege voorjaar en begint als rozet, waarbij de plant tijdens de groei erg laag blijft. Een kenmerk is dat de gewone soliva in het hart vaak rood aangelopen is waarbij de bladeren relatief lang gesteeld zijn en de bladvertakkingen steeds tegenoverstaand zijn. Als de vlakliggende stengels groeien, ontstaan in het hart van het rozet en de bladoksels de bloeiwijzen. De bloeiwijzen bestaan uit vele door een omwindsel omgeven buisbloemen waarbij de randbloemen ontbreken. De planten bloeien vanaf begin april tot juli. De zaden hebben een relatief lange stekel. Hierdoor blijven ze makkelijk kleven aan allerlei materialen als kleding, tentdoek en schoenen, maar ook aan de vacht van (huis)dieren. Op deze manier wordt de plant makkelijk door menselijke activiteit verspreid.

In 2016 werd de eerste vondst in Nederland gemeld op een camping bij Cadzand. In België was de gewone soliva al langer bekend als woladventief, omdat ze zich heel goed aan schapenvacht kan hechten. In het vroege voorjaar van 2017 zijn floristen gestart om Nederlandse campings te bezoeken met name langs de kust waarbij Gewone soliva op tal van plaatsen werd gevonden.

Van alle campingneofieten is de gewone soliva vooralsnog de enige soort met een vervelende bijsmaak. Na de bloei verschijnen namelijk de zaden met een venijnige stekel. Als je 's zomers op blote voeten over het gras loopt waartussen deze planten groeien, is dat niet alleen pijnlijk, maar ook zeer onaangenaam omdat de stekels van de zaden kunnen leiden tot huidontstekingen.
Op de campings staat ze met name op de seizoenplaatsen waar ze vaak dikke matten kan vormen op zowel de kale plaatsen als in het gazon. Andere plantensoorten kunnen hier weggeconcurreerd worden.

De snelle verspreiding en de sterke concurrentiekracht geven de gewone soliva een mogelijk invasief karakter. Verwacht wordt dat deze soort zich mogelijk binnen tien jaar behoorlijk over Nederland zal verspreiden en dan zeer waarschijnlijk ook buiten campingterreinen. Op andere continenten komt de plant ook veel voor in gazons van parken en sportvelden.

Bron: Sipke Gonggrijp

No comments:

Post a Comment