Argentijnse mier

Mieren zijn er al meer dan voldoende en we spuiten, strooien en mopperen op en over al die lastige mierennesten die trottoirs doen verzakken. Mieren zijn een groep van kolonievormende insecten. Er zijn zoveel mieren dat men schat dat de totale biomassa van alle mieren groter is dan die van alle andere dierensoorten op aarde.

De Argentijnse mier (Linepithema Argentine) leeft in - u raad het al - Zuid-Amerikaanse landen als Argentinië, Uruguay, Paraguay en delen van zuidelijk Brazilië. Het is maar een klein opdondertje met een lengte van maximaal 3 millimeter. Ze kunnen eenvoudig door de kleinste gaten kruipen en zo zijn ze dan ook aan een wereldreis begonnen. Via scheepsladingen en vliegtuigladingen zijn de eerste Argentijnse mieren in Europa aangekomen. Gezien hun oorspronkelijke thuislanden voelen ze zich in landen rond de Middellandse Zee toch wel het beste thuis en toch hebben we hier in Nederland ook al last van die kleine insecten.

[Foto: Penarc]

Deze mierensoort is zo uitzonderlijk succesvol omdat ze superkolonies maken. In tegenstelling tot onze inheemse mieren, die afzonderlijke kolonies bouwen, zijn hun Argentijnse broeders in het kwaad in staat om kolonies te creëren omdat ze geen natuurlijk vijanden hebben. In Argentinië worden kolonies aangevallen door roofdieren en daardoor blijven de mieren gestresst. Gestresste mieren vechten ook met elkaar en daardoor ontstaan afzonderlijke kolonies.

Buiten hun natuurlijke leefgebied zijn er geen dieren die deze mieren eten en daardoor zijn ze meer relaxt, tolereren ze elkaar en zo ontstaan superkolonies. Die superkolonies zijn inderdaad behoorlijk van afmetingen want de Zuid-Europese versie heeft een doorsnede van 6000 kilometer! Bovendien vormen de kolonies van Californië (USA), die van de westkust van Japan en die van Zuid-Europa ook nog eens één megakolonie.

Wat maakt het uit, zo zult u zich wellicht afvragen, of we nu last hebben van een inheemse of een uitheemse mierensoort. Welnu onze inheemse mierensoort, de zwarte wegmier (Lasius niger), is nauw verweven met onze natuur en cultuur en sommige planten hebben bijvoorbeeld de zwarte wegmier nodig voor het verspreiden van hun zaden. Als de zwarte wegmier wordt weggedrongen door de Argentijnse mier is de impact en de schade op de fauna en flora misschien niet te overzien.

Toch is er licht aan het einde van de tunnel want het feit dat alle Argentijnse mieren genetisch gezien tot één grote megakolonie behoren kan ook hun ondergang worden. Er hoeft maar een schimmel, parasiet, bacterie of virus te zijn die de Argentijnse mier aanvalt en de hele kolonie is ten dode opgeschreven.

Ondertussen zijn we nog lang niet van de Argentijnse mier af en dient hij met kracht te worden bestreden.