Rietglasvleugelcicade

Syndroom Basses Richesses (SBR) is een ziekte van (voornamelijk) suikerbieten die wordt veroorzaakt door een tweetal ziekmakende bacteria (Candidatus Arsenophonus phytopathogenicus en soms Candidatus Phytoplasma solani) die op hun beurt worden overgebracht door een cicade, de rietglasvleugelcicade (Pentastiridius leporinus), soms glasvleugelcicade genoemd.
Syndroom Basses Richesses
Syndroom Basses Richesses zorgt voor lage wortelopbrengsten en zeer lage suikergehalten in suikerbieten. De ziekte beperkt zich echter niet tot suikerbieten: ook gewassen als aardappelen, wortelen, rode bieten en uien worden aangetast.

De eerste meldingen van SBR stammen uit de jaren 90 van de vorige en kwamen uit het oosten van Frankrijk, nabij de Zwitserse grens. In 2004 bleek daar al 1,800 hectare suikerbieten aangetast. In 2018 werd in het zuiden van Duitsland 18,000 hectare aangetast. De jaren daarna heeft de epidemie (want zo kunnen we het intussen wel noemen) zich vanuit zuidwestelijk Duitsland sterk in noordelijk en oostelijke richting uitgebreid. De omvang van de aangetaste suikerbietenpercelen bedroeg 75,000 hectare (2024).

Recent werd in Duitsland een infectiehaard vastgesteld die op niet meer dan 50 kilometer van Limburd gesitueerd was. Incidentele besmettingen zijn in Nederland vastgesteld op basis van bemonsteringen die in 2023 zijn afgenomen.

Rubbery Taproot Disease
Maar naast Syndroom Basses Richesses speelt in Duitsland ook Rubbery Taproot Disease (RTD) een rol. Daar zijn beide ziektebeelden in de afgelopen zeven jaar uitgegroeid tot een ernstig probleem met aantasting van zo'n 20% van het totale areaal suikerbieten.

Bij een infectie met Rubbery Taproot Disease zorgt voor slaphangend bietenloof in de zomer. Later treedt vergeling van de bladeren op, waarna ze langzaam afsterven. De wortels krijgen een rubberachtige structuur, worden onverwerkbaar of rotten weg. De verspreding van beide ziektebeelden wordt versterkt door lange, droge en warme periodes. De vector van beide ziektebeelden, de rietglasvleugelcicade, houdt namelijk van warmte en heeft zich hier aangepast aan het leven op landbouwpercelen.

De eerste meldingen van de Rubbery Taproot Disease dateren uit de jaren 60 van de vorige eeuw uit Servië. Ook dit ziektebeeld kenmerkt zich door epidemische uitbraken en een gestage opmars in noordelijke richting. In 2018 veroorzaakte RTD in Centraal-Europa een massale aantasting van suikerbieten. In sommige gevallen ging de volledige oogst verloren, mede omdat de rubberachtige wortels verwerking in de fabriek onmogelijk maakte en grote hoeveelheden suikerbieten met de hand moesten worden uitgesorteerd.

Rubbery Taproot Disease is nog niet in Nederland aangetoond.

De rietglasvleugelcicade
De cicade leeft al een paar jaar onopgemerkt in Nederland. Biologen melden opgewekt dat 'de kans dat de cicade daarbij succesvol de levenscyclus heeft kunnen voltooien, wordt tot op heden als klein ingeschat'. Intussen is deze cicade al rondom de Waddenzee aangetroffen.

Bron.

No comments:

Post a Comment