Amerikaanse stierkikker (of Brulkikker)

In het zuiden van Nederland schrokken mensen in het najaar van 2010 's nachts wakker van een doordringend gebrul dat vaag deed denken aan een slecht startende auto. Het bleek geen auto te zijn, maar de eerste meldingen van de aanwezigheid van de Amerikaanse stierkikker of brulkikker (Lithobates catesbeianus). Verschillende media berichtten daarop verontrust dat in twee vijvers in Limburg brulkikkers en brulkikkervisjes waren aangetroffen.

De brulkikker, die zijn naam dus eer aan doet, leeft in grote delen van de Verenigde Staten met wat sporadische vindplekken in Canada. Hij houdt van wat warmer weer en water, waardoor zijn leefgebied door de noordelijke koude winters wordt beperkt. Zoals alle anders amfibieën kunnen ook Amerikaanse stierkikkers gevonden worden in wat grotere wateren, moerassen, meertjes en poeltjes. In regenachtige nachten heeft de Amerikaanse stierkikker de gewoonte om over land te trekken op zoek naar andere wateren waar hij prooien kan vinden.
Deze groene, groenbruine tot bruine kikkersoort kan zittend een grootte bereiken van zo'n 15 centimeter. Daarbij zijn zijn de 25 centimeter lange achterpoten nog niet eens meegerekend. Het is dus een knoepert van een kikker. Het dieet van een Amerikaanse stierkikker is eenvoudig te beschrijven: hij eet gewoon alles wat hij te pakken kan krijgen in in zijn bek past. En daarbij beperkt hij zich niet tot andere amfibieën, maar ook soortgenoten, knaagdieren, kuikens van watervogels en vissen zullen worden opgevreten. Het is daardoor in principe een groot gevaar voor onze nationale fauna.

Bovendien is het dier drager van een vervelende schimmel waar hijzelf geen last van heeft, maar die wel dodelijk kan zijn voor andere amfibiesoorten. In andere delen van de wereld zijn daardoor al inheemse soorten uitgestorven.

Ook deze exoot is weer eens in Europa geïntroduceerd door onnadenkende mensen. Ze zouden zo'n leuke en exotische aanwinst zijn in tuin- en parkvijvertjes of ze zouden gekweekt gaan worden voor de productie van grote kikkerbillen. Deskundigen dachten dat de Nederlandse winters te streng waren, waardoor de Amerikaanse stierkikkers zich niet zouden kunnen voortplanten. Maar, zoals zo vaak, hadden die deskundigen de plank weer eens volkomen misgeslagen.

Ondertussen bestaat er in heel Europa een importverbod en worden populaties in Italië, Frankrijk, Duitsland en België met alle mogelijke middelen uitgeroeid. In België lukt dat natuurlijk niet zo goed omdat de populatie alweer te groot zijn geworden. In zuidelijk Nederland bestaat een waarschuwingssysteem dat er voor moet zorgen dat er bij de eerste de beste illegale grensoverschrijding rigoureus opgetreden wordt. Vijvers, waarin de Amerikaanse stierkikker wordt aangetroffen, moeten dan worden leeggepompt. Kan leegpompen niet dan moeten alle kikkers, kikkervisjes en kikkerdril worden weggevangen.

[Update 06 februari 2019] In de Telegraaf verscheen een bijna jubelend bericht waarin gemeld werd dat de Amerikaanse stierkikker in Nederland is uitgeroeid. In heel 2018 is er geen enkel exemplaar waargenomen. Fingers crossed.

1 comment:

  1. En wat moet je doen als je er eentje aantreft? Er is er eentje in Biddinghuizen (Flevopolder) die mensen uit de slaap houdt...

    ReplyDelete