Chileense smient

Wat het verschil is tussen een eend, een smient en een taling moet een echte deskundige mij maar eens uitleggen, maar ze behoren alle drie tot dezelfde geslacht: Anas. De Chileense smient (Anas sibilatrix) is een eend met een lengte van zo'n 45 centimeter. De voorzijde van de kop is wit en de rest van zijn kop en hals is zwart met een groenige vleug. De onderkant van zijn hals en krop is zwart met witte halsbandjes en diezelfde kleurencombinatie zie je ook op de vleugels. De flanken van de Chileense smient zijn roestrood. Het hele dier staat op loodgrijze poten.

De Chileense smient heeft als oorspronkelijk leefgebied de ondiepe meren, moerassen en langzaam stromende rivieren in de pampa’s van Uruguay, zuidelijk Brazilië, zuidelijk Chili, Vuurland en de Falkland Eilanden.

[Foto: Roland zh]

Volgens de verhalen is de Chileense smient voor het eerst gedomesticeerd in 1870 en 1871. De eerste tamme paartjes werden al snel daarna naar Europa gestuurd omdat het een leuke aanvulling was voor collecties in dierentuinen en landgoederen. In Engeland moest een beetje landgoed in de Victoriaanse tijd een landschappelijke uitstraling krijgen. Dat betekent dat er kapitalen besteed werden om dat landgoed een natuurlijk gezicht te geven. Vervolgens moest zo'n 'natuurlijk' landgoed een beetje aangekleed worden en het liet zien hoe rijk je was als daarin ook wat aparte en kleurrijke dieren voorkwamen. Behalve een eendensoort als de Mandarijneend (Aix galericulata) was ook de Chileense smient de sigaar.

Het duurde niet lang voordat de Chileense smient aan het vermenigvuldigen sloeg. De kolonies groeiden als kool en de jonkies zagen geen andere mogelijkheid dan om hun heil ergens anders te zoeken. Dat zoeken heeft ze ondertussen ook in Nederland gebracht want ook hier zijn zo talrijk dat ze door vogelvorsers zelfs als 'inburgerend' worden bestempeld. Dat is niet zo'n groot probleem, zo zou je denken, want het luchtruim is groot genoeg en de smient is een planteneter en waterplanten zijn er voldoende, maar het probleem is dat hij de neiging heeft om zich niet bij dezelfde soort te houden. De Chileense smient paart namelijk net zo gemakkelijk met inheemse smienten (Anas penelope) als met andere exotische smienten zoals de Amerikaanse smient (Anas americana), eenden of talingen. Daardoor ontstaan vervelende hybriden, die lastig uit elkaar te houden zijn.

Ondanks het feit dat er dus nogal wat bastaarden in Nederland rondvliegen, neemt het totale aantal smienten hier af. Daarom zijn nogal wat natuurbeschermingsorganisaties tegen de jacht op smienten. Ze zouden wel wat selectiever mogen zijn want de jacht op de Chileense smient zou zelfs moeten.