Schijfkamille

Het areaal van de schijfkamille (Matricaria discoidea) was oorspronkelijk beperkt tot het noordelijke kuststreken van de Stille Oceaan: de plant leefde dus ooit aan de kusten van noordoost Azië en/of noordwestelijk Noord-Amerika. Het is namelijk niet helemaal duidelijk of hij in het verre verleden de oversteek van de koude Beringzee heeft gemaakt of dat hij al in het gebied groeide tot de zeewaterspiegel in de laatste ijstijd zodanig verlaagd was dat het simpelweg één enkel gebied was.

De schijfkamille is een laag blijvende dofgroen gekleurde plant van maximaal 30 centimeter hoog met een gedrongen bouw, taaie stengels en ‘veerdelige’ bladeren. De stengels zijn zo taai dat ze nauwelijks te lijden hebben van betreding of berijding. Ze veren vrijwel direct weer op. Die kwaliteit maakt het uiterst geschikt om als pioniersoort als eerste nieuwe gebieden te veroveren. Op wegen, trottoirs of parkeerplaatsen weet hij altijd een plekje tussen de stenen of bitumen te vinden.
[Foto: Wilde Planten op Texel]
De bloemen zijn, zoals bij vele andere kamillesoorten ook het geval is, helder geel, maar bij de schijfkamille ontbreken de witte lintbloemen. Hij zit bovendien boordevol etherische oliën waardoor hij sterk naar kamille ruikt. Tel dat samen op en je hebt een eenvoudig te herkennen plantensoort.

Vanaf de 19de eeuw werd de schijfkamille in Europa ingevoerd om als studieobject in botanische tuinen opgenomen te worden, maar de eerste melding van een verwilderd exemplaar stamt al uit het jaar 1840 toen er eentje in Zweden werd aangetroffen. Tegenwoordig is gebleken dat de schijfkamille een echte kosmopoliet is geworden en komt in een groot deel van de gematigde delen van Europa voor. In Nederland verscheen de schijfkamille omstreeks 1900 voor het eerst, maar enkele jaren later was vrijwel het hele land gekoloniseerd. Tegenwoordig is zij een algemeen voorkomende plant. Ook in landen als Australië en New Zealand is hij opgedoken en wordt daar beschouwd als een vervelend onkruid.

De jonge bladeren van de schijfkamille zijn eetbaar en zijn wel eens gebruikt in salades (al kunnen ze te bitter worden op het moment dat de plant in bloei komt) en als kruidenthee. Zoals de meeste kamillesoorten worden er geneeskrachtige effecten aan de schijfkamille toegeschreven, waaronder als verlichting van maag- en darmproblemen, infecties en koorts.

De schijfkamille is een twijfelgeval als je moet beslissen of menselijk ingrijpen tot gevolg heeft gehad dat deze soort als exoot in ons land terecht is gekomen. Ik heb zelf het gevoel dat hij het op eigen kracht ook wel gered zou hebben. Het is tenslotte een kosmopoliet.

No comments:

Post a Comment