Blauwe zwemkrab

De blauwe zwemkrab (Callinectes sapidus) is een krab uit de familie van zwemkrabben (Portunidae) en, nee, hij is hier niet vanuit zijn oorspronkelijke leefgebied naartoe gezwommen omdat het hier altijd zulk heerlijk weer is.

De schildbreedte van de blauwe zwemkrab kan maximaal zo'n 25 centimeter bereiken. Verder heeft hij blauwachtig gekleurde scharen. Die blauwe kleur is het gevolg van een serie pigmenten, waaronder het groenige alpha-crustacyanine, dat een verbinding aangaat met het rode astaxanthine om een groenblauwige kleur te vormen. Wanneer de krab gekookt wordt wordt de alpha-crustacyanine door de hitte afgebroken en blijft de astaxanthine over. Een gekookte blauwe zwemkrab is daardoor oranjerood van kleur.
Inheems is de blauwe zwemkrab aan de westelijke kant van de Atlantische Oceaan, van de kusten van Canada tot die van Argentinië. Via onbehandeld ballastwater van zeeschepen is deze krabbensoort natuurlijk weer ongewild geïntroduceerd in de Europese wateren. Ondertussen zijn ze aangetroffen in de Middellandse Zee, Zwarte Zee, Oostzee en de Noordzee.

De eerste meldingen van de blauwe zwemkrab in Nederlandse wateren stammen al uit de dertiger jaren van de vorige eeuw. Zijn domicilie kun je vinden in riviermondingen en het maakt hem niet uit of het water, waarin hij leeft, zoet, zout of brak is. Ook van koude, lauwe of warme watertemperaturen draait hij zijn scharen niet om.

Als de blauwe zwemkrab zich nu een beetje geciviliseerd zou gedragen in onze nationale wateren dan zouden wij er geen problemen mee hebben dat hij zich hier gevestigd heeft, maar hij is dus maar een vervelende soort. In tegenstelling tot onze inheemse krabbensoorten plant hij zich ongebreideld voort. Per jaar worden er twee maal meer dan een miljoen eitjes afgezet en dat is vele malen meer dan de normale soorten. Daardoor heeft hij zeker een rode kaart verdiend voor onsportief gedrag. Wat de blauwe zwemkrab ook voor heeft op de reguliere krabbensoorten is dat de vrouwtjes een feromoon (een sekslokstof) produceren dat mannetjes lokt. En zoals iedereen weet zijn mannetjes weerloos als ze feromonen ruiken.

De vraag is dus: wat doen we aan deze vervelende soort? In Amerika wordt de blauwe zwemkrab gezien als een delicatesse. In 1993 werd de totale waarde van de vangst van deze krabbensoort geschat op ongeveer $ 100 miljoen. In de jaren daarna liepen de vangsten en de opbrengsten langzaam terug, vermoedelijk door vervuiling en overbevissing. Het zou toch een perfect idee zijn wanneer Nederlandse vissers op deze invasieve soort gingen vissen, de vangst zouden invriezen en zouden exporteren naar de Verenigde Staten. Repatriëring noemen ze dat.

1 comment:

  1. Vandaag, 3 juli 2019 gezien in Ksamil, Albanië. Gefotografeerd.

    ReplyDelete