Roodwangschildpad

Je weet hoe het gaat als je zelf kinderen hebt gehad: op een bepaald moment willen ze een huisdier. Na het stadium van een goudvis willen sommige kinderen iets ‘anders’. Soms valt de keus op een klein terrarium met daarin een of meerdere roodwangschildpadden. Je denkt vooraf misschien dat het goed voor de ontwikkeling van je kinderen zal zijn omdat het goed is voor het aanleren van verantwoordelijkheid. Hun huisdieren moeten namelijk op tijd hun voedsel krijgen om niet de hongerdood te sterven. Omdat deze schildpaddensoorten alleseters zijn, zijn ze niet zo kieskeurig, maar een vers blaadje sla is toch wel een favoriet.

Een roodwangschildpad (Trachemys scripta elegans), een van de ondersoorten van de lettersierschildpad (Trachemys scripta). Andere bekende ondersoorten zijn de geelbuikschildpad (Trachemys scripta scripta) en de geelwangschildpad (Trachemys scripta troostii).

[Foto: Pierre Fidenci]

De roodwangschildpad komt van nature voor in zuidelijke delen van de Verenigde Staten en in aangrenzende delen van Mexico. Het vrouwtje kan tot een lengte van zo’n 30 centimeter uitgroeien, terwijl het mannetje blijft steken bij een schamele 25 centimeter. Zoals de naam al aangeeft heeft deze soort een kenmerkende rode vlek op beide zijden van zijn kop.

Het dier werd zo populair als huisdier dat hij in zijn natuurlijke habitat schaars begon te raken. Bovendien bleek er een behoorlijke kans te zijn dat de schildpadden besmet waren met Salmonella. Al in 1975 besloot men in de Verenigde Staten dat het zo niet langer kon en er werd een verbod ingesteld om eieren en kleine exemplaren te verkopen. Toch worden in veel Amerikaanse dierenwinkels nog kleine roodwangschildpadden verkocht als gevolg van een uitzondering in de wetgeving: het mag alleen als het voor wetenschappelijke of educatieve doeleinden zou zijn. Tja, het is natuurlijk educatief als je kind de verantwoording over een huisdier krijgt. Hij leert er immers wat van. Sinds 1997 mag de roodwangschildpad wettelijk niet meer worden ingevoerd in Europa.

Uiteraard is je kind na enkele maanden al weer toe aan iets anders. Wat moet je als verantwoordelijke ouder dan met die beesten doen. Ze kunnen immers wel 75 jaar oud worden. Je doet dus wat zoveel anderen voor je al hebben gedaan: je dumpt ze maar in het slootje in de buurt, want dan hebben ze nog een goed leven.

Dat het leven van die vele uitgezette roodwangschildpadden, geelbuikschildpadden en geelwangschildpadden aangenaam is, wil nog niet zeggen dat het goed is voor onze vaderlandse natuur. Die exoten vreten het voedsel weg voor die inheemse soorten en verdringen mede daardoor inheemse soorten.

Zucht. Als ouders nu eens verantwoordelijk gingen gedragen, dan zouden ze niet altijd aan dat gezeur van hun kinderen toegeven.