Duivelswandelstok

Zelden is een naam voor een boom of struik beter gekozen dan deze: de duivelswandelstok. Met zijn vervaarlijke stekels aan de stam kun je je voorstellen dat alleen de duivel gek genoeg is om hem als wandelstok te gaan gebruiken. De duivelswandelstok (Aralia spinosa) is een tot 8 meter hoge boom of, zo u wilt, kleine struik, die inheems is in het zuidoosten van de Verenigde Staten.
[Foto: Gerrit Davidse]
In zijn thuisland zouden er door de Indianen nogal wat positieve eigenschappen zijn ontdekt, maar bij nader onderzoek blijkt dat vooral folklore te zijn, want slechts de jonge bladeren worden daar als een soort spinazie gegeten.

Zuidoost-Azië herbergt een broertje van de duivelswandelstok, de Japanse Engelenboom (Aralia elata). Beide bomen lijken zoveel op elkaar dat verwarring met enige regelmaat toeslaat. Ook in Japan en Korea heeft men ontdekt dat delen van de duivelswandelstok eetbaar zijn, want de jonge scheuten worden in die landen gefrituurd en met smaak gegeten.
Er lijkt dus geen enkel probleem te bestaan: de onmetelijke grote Stille Oceaan scheidt beide soorten en er is geen enkele reden om een boom vanuit het ene land te introduceren naar het andere land. Maar zo eenvoudig zit de wereld niet in elkaar, want sommige ‘liefhebbers’ willen altijd iets exotisch in hun tuin of landgoed hebben en in 1830 werd de Japanse Engelenboom in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Men was echter even vergeten dat vogels het fruit van deze boom ontzettend lekker vinden en het duurde dus niet lang voordat de eerste verwilderde exemplaren buiten de tuinen of landgoederen opdoken. Ondertussen is de Japanse Engelenboom er in geslaagd toe te treden tot steeds groeiende lijst van planten die het label ‘invasive species’ hebben gekregen. In Amerika probeert men hem dus met wortel en tak uit te roeien.

De geschiedenis leert ons dus dat je niet ongestraft je tuin zou moeten verfraaien met bomen uit een ver land, want als die bomen het hier naar hun zin hebben verspreiden ze zich door het hele land en verdringen onze eigen inheemse flora. En toch wordt ook hier de duivelswandelstok nog steeds door diverse (online) tuincentra aangeboden. Het financiële gewin wint het kennelijk nog steeds van de zorg voor onze nationale flora. Of zou het gewoon onnozelheid zijn van de aanbieders van zaden, stekjes en bomen? Dat je gewoon een handeltje begint zonder enige kennis van zaken?

Het gevolg van al deze onkunde of onwetendheid is dat de duivelswandelstok steeds vaker in onze vaderlandse flora opduikt. Een exoot is nooit een aanwinst, maar is altijd een verarming van de bestaande flora.

No comments:

Post a Comment