Valse Meeldauw in Druif

Valse meeldauw in druif of Grape Downy Mildew wordt veroorzaakt door een pseudoschimmel met de naam Plasmopara viticola. Het is de meest verwoestende ziekte die druiven (Vitis vinifera) kan treffen. De pseudoschimmel slaat voornamelijk toe in klimaten met relatief warme en vochtige zomers.
Het ziektebeeld werd al in 1834 ontdekt in het zuidoosten van de Verenigde Staten en het duurde maar een paar jaar voordat Plasmopara viticola ook in Europa terecht kwam, het gevolg van gesleep met onbehandeld zaadmateriaal. Omdat de Europese druivenrassen geen enkele evolutionaire resistentie hadden ontwikkeld tegen deze pathogeen, waren de gevolgen verschrikkelijk.

De Franse druivenoogst mislukte in 1845 vrijwel volkomen en hele wijngaarden bezaten alleen maar dode druivenranken. In 1851 had valse meeldauw in druif iedere wijngaard in Europa bereikt. Het meest dramatische jaar bleek 1854 te zijn toen 80% van de Franse druivenoogst als verloren kon worden beschouwd. Binnen een paar jaar begon men echter de Europese rassen te enten op de Amerikaanse wortels in de hoop een meer resistente druivenras te ontwikkelen.
Ondanks alle sanitaire maatregelen kon Australië niet voorkomen dat de eerste druiven in 1998 besmet raakten. Intussen is valse meeldauw in druif een landelijk probleem geworden.

De symptomen van valse meeldauw in druif variëren van necrose aan de stam en stelen en verkleuring, waaronder bruine vlekken en geelgroene punten aan de bladeren. Aan de onderzijde van de bladeren is vaak een grijze, op katoen lijkende substantie te zien. De druiven zelf kunnen ook aangetast zijn en het lijkt alsof ze een grijs, schimmelig jasje aanhebben. Die schimmel produceert sporen die met de wind worden meegevoerd en die kunnen weer zorgen voor een secundaire infectie.

Bestrijding is lastig, maar iedere actie die de hoeveelheid vocht in de wijngaard vermindert is al een goede zet. Denk aan het verbeteren van de afvoer van regenwater, het planten van druiven in de richting van de windrichting en onkruidbestrijding om de wind zoveel mogelijk vrij spel te geven. Is dit alles niet voldoende dan grijpen de wijnboeren onverbiddelijk naar de gifspuit in de hoop hun productie te redden. Dat is effectief en dat gif (tegenwoordig voornamelijk triazolen) houdt al meer dan 150 jaar de pseudeschimmel onder controle.
Er zijn wat druivenrassen ontwikkeld die in meer of mindere mate resistent zijn tegen Plasmopara viticola, maar of een wijnboer zijn geliefde wijnranken zou willen inruilen voor een vage cultivar is natuurlijk maar de vraag.

No comments:

Post a Comment