Middellandse Zeevlieg

De Middellandse Zeevlieg (Ceratitis capitata) is een fruitvliegensoort die in staat is grote schade te veroorzaken aan een hele serie fruitgewassen. Deze soort hoort thuis in noordelijk Afrika, maar voor het gemak heeft men hem toch maar de Middellandse Zeevlieg genoemd. Zoals u weet, willen exoten nog wel eens de koffers pakken om elders hun geluk te beproeven. Dat heeft ook de Middellandse Zeevlieg vanaf 1880 gedaan en ondertussen is hij een grote plaag geworden in vele warmere delen van de wereld, waaronder Noord- en Zuid-Amerika, India, Pakistan en Australië.

De Middellandse Zeevlieg is een gedrongen gebouwde vlieg met een lengte van ongeveer 8 millimeter. Hij kan worden herkend aan een zilverkleurige bovenzijde en een lichtbruin gestreepte onderzijde.
Volwassen Middellandse Zeevliegen leggen hun eitjes onder de schil van diverse fruitsoorten. Wanneer die schil al iets beschadigd is gaat dat een stuk eenvoudiger en dus zijn door nachtvorst of hagelbuien beschadigde gewassen extra kwetsbaar. De eitjes komen al na drie dagen uit - al kunnen ze dat uitstellen tot 18 dagen bij te koele weersomstandigheden - en de larven ontwikkelen zich in het vluchtvlees. Die larven vreten gedurende een dag of tien gangen in het fruit.

De Middellandse Zeevlieg heeft zich niet gespecialiseerd in een bepaalde fruitsoort: hij heeft vrijwel alle fruitsoorten op zijn menu staan. Daardoor wordt hij beschouwd als de meest vervelende agrarische plaag ter wereld. Meer dan 250 verschillende fruitsoorten, waaronder ook in Nederland veel verbouwde gewassen als appel, paprika en tomaat, zijn niet veilig voor hem.

Hij koloniseert razendsnel een boomgaard of kas. Voordat je er erg in hebt is de complete oogst van een jaar zodanig beschadigd dat deze niets meer oplevert. De volwassen exemplaren hebben maar een beperkte actieradius, maar het moderne gesleep van fruit over de hele wereld met koelschepen en gekoelde containers heeft er voor gezorgd dat ook de Middellandse Zeevlieg duizenden kilometers ongemerkt heeft meegelift.

Dus als wij het nodig vinden om aardbeien in de wintermaanden te consumeren dan eet je niet alleen voedsel buiten de seizoenen, maar je zorgt er ook nog eens voor dat die aardbeien vanuit Afrika of Zuid-Amerika moeten worden vervoerd. Dat noemen ze ‘voedselkilometers’ en hoe hoger die zijn, hoe slechter dat voor het milieu is. Niet alleen is dat gesleep met voedingswaren slecht voor onze vaderlandse boeren, maar er bestaat ook nog eens de mogelijkheid dat er ongewenste gasten in het fruit verstopt zit.

Komen de Middellandse Zeevliegen hier in het gemiddeld wat koelere Nederland voor? Jawel. In toenemende mate worden er levende exemplaren aangetroffen.

No comments:

Post a Comment