Mediterrane lichtmot

Tot een halve eeuw geleden was de mediterrane lichtmot (Duponchelia fovealis) hier een onbekende verschijning en was hij alleen bekend in een groot gebied vanaf de Canarische eilanden en de landen rondom de Middellandse Zee, via het Midden- Oosten tot in Pakistan. In de tachtiger jaren van de vorige eeuw vond plotseling een explosieve expansie in noordelijke richting plaats. Deze nachtvlinder werd achtereenvolgens gemeld uit Finland (1984), Denemarken (1988), Nederland (1992), Groot-Brittannië (1996), België (1998) en Noordwest-Duitsland (2005).

Ietwat gemakzuchtig stellen sommige deskundigen dat het vermoedelijk de voortdurende klimaatveranderingen zijn die de mediterrane lichtmot heeft doen besluiten om op de vleugelen te gaan en zijn vertier ook in onze contreien te zoeken. Met zo’n verklaring heeft tenminste niemand echt de schuld van zijn verspreiding. Een andere, meer steekhoudende theorie, stelt dat deze mottensoort wellicht onbedoeld werd vervoerd en ingevoerd met diverse planten, stekmateriaal of groenten, die in het Middellandse Zeegebied in verwarmde kassen worden gekweekt ten behoeve van onze supermarkten. Een bewijs voor deze stelling is dat vele andere nieuwkomers uit warmere streken zich ook eerst in kassen manifesteerden, daaruit wisten te ontsnappen en pas later in de vrije natuur werden aangetroffen.
[Foto: Fvlamoen]
De mediterrane lichtmot heeft een spanwijdte van circa 2 centimeter. De voorvleugel is bruingrijs met een geelwitte en bruinzwarte tekening. Deze mottensoort wordt, zoals zijn naam al aangeeft, aangetrokken door kunstlicht en wordt daarom ook in toenemende mate binnenshuis aangetroffen.

De rups van de mediterrane lichtmot is de lastpak. Hij vreet van een breed scala aan planten, waaronder siergewassen en land- en tuinbouwgewassen. Dood plantmateriaal laat deze mot ook niet links liggen. Zelfs op de plant zelf is de rups verre van kieskeurig, want bijna alle delen worden gegeten en aangevreten: blad, bloem, knop en stengel. Die schade maakt het product soms geheel onverkoopbaar.

Een teler van, zeg, komkommers, chilipepers, paprika's of tomaten zou dus liever niet zien dat zijn kassen geïnfesteerd zijn met de mediterrane lichtmot en juist dat is er ondertussen gebeurd. Hij is een ware plaag geworden in de kas. Een lastpost als schadepost.

De Amerikanen zijn ook beslist niet gecharmeerd van deze lichtmot en geïmporteerde landbouwproducten worden aan een streng onderzoek onderworpen. Het heeft niets geholpen want de mediterrane lichtmot is al aangetroffen in de helft van alle Amerikaanse staten.

Wat kunnen we er aan doen? Omdat de mediterrane lichtmot ook dood organisch materiaal vreet, dient iedere kweker alle plantenresten voor de wintermaanden uit zijn kassen te verwijderen. Het insect zal dus de hongerdood sterven omdat hij een tijd zonder voedsel zit.

No comments:

Post a Comment