Huiskraai

Nederland kent sinds mensenheugenis een viertal soorten kraaiachtigen: de raaf (Corvus corax), de kraai (Corvus corone), de roek (Corvus frugilegus) en de kauw (Corvus monedula). Zo af en toe verdwaalt een ondersoort uit Zuid- of Oost-Europa en kijkt hier eens even rond, maar die verdwijnen dan weer snel naar hun thuisland. Met andere woorden: met vier soorten kraaiachtigen is het Nederlandse luchtruim al behoorlijk gevuld. Bovendien veroorzaken kraaiachtigen behoorlijk wat overlast door hun herrie en vraatzucht. Veel gemeenten zien zich daardoor gedwongen om in te grijpen als die overlast uit de hand loopt.

In Hoek van Holland woont een bescheiden populatie exotische huiskraaien (Corvus splendens). Een huiskraai heeft een lengte van zo’n 40 centimeter in het bezit van een glanzend zwart verendek en een ietwat grijzer gekleurde nek en borst. Het is een aaseter en alleseter. De huiskraai is inheems in een aantal landen in Centraal-Azië en hij kan daarom aangetroffen worden in Nepal, Bangladesh, India, Pakistan, Sri Lanka en Iran. Met andere woorden: hij hoort hier niet thuis en zou met alle middelen moeten worden bestreden.

De provincie Zuid-Holland heeft dat goed begrepen en heeft besloten om de populatie exoten te verwijderen. Natuurlijk vinden sommigen dat weer zielig en de Stichting Faunabescherming heeft bezwaar aangetekend tegen het ‘onzalige plan’. Je zou denken dat, als je een organisatie bent met het woord ‘faunabescherming’ in je naam, je de inheemse fauna zou willen beschermen. Dat is dus niet het geval en ment bedient zich bij het ingediende bezwaar van onzinnige argumenten.

[Foto: Benjamint444]

De exotische huiskraai is hier vermoedelijk al rond 1994 liftend op een zeeschip uit Egypte gearriveerd en vanaf 1997 broedt de soort succesvol bij Hoek van Holland. De Stichting Faunabescherming meent dat dit een volkomen natuurlijke manier van zaken is en dat ze hier dus op eigen kracht zijn gekomen. Volgens mij wordt hiermee de waarheid en de werkelijkheid behoorlijk geweld aangedaan. Ook claimt die stichting dat de populatie al jarenlang uit slechts 24 exemplaren bestaat en dat de populatie daardoor stabiel is. Dat argument is niet meer dan wishful thinking want die populatie kan volgend voorjaar zomaar explosief toenemen en dat er nu nog maar 24 exemplaren zijn betekent juist dat die lastpakken nog succesvol aangepakt kunnen worden.

Zoals alle kraaiachtigen levert het groepsgedrag van de huiskraai ook behoorlijk wat overlast op. In landen waar de huiskraai geïntroduceerd is, zijn inheemse vogelsoorten achteruit gegaan of zelfs helemaal verdwenen. Daarnaast is in dergelijke gebieden schade gemeld aan onder meer landbouwgewassen, vee en viskwekerijen. Ook in Australië arriveerde de huiskraai per boot, maar in dat land zijn ze wel exterminated.

[Update 26 december 2013] In tegenstelling tot wat Stichting Faunabescherming had gehoopt hebben de huiskraaien zich in 2013 wel degelijk verspreid: er was een waarneming van een huiskraai op de Maasvlakte. Een uitspraak van de Hoge Raad maakte korte tijd later duidelijk dat de dagen van de huiskraai in Nederland geteld zijn.

De site over waarnemingen vindt het kennelijk zo zielig dat de huiskraai uit de Nederlandse fauna moet worden verwijderd dat ze de waarnemingen over de soort verborgen houden. Pathetisch.