De planeet Aarde is continu onderhevig aan veranderingen in levensvormen. Dan weer heerst die soort en dan weer een andere. Soorten sterven uit, soorten veranderen. Stel dat Darwin gelijk heeft en dat de door de mens verspreide soorten het zelf maar moeten uitvechten. Survival of the fittest in zijn puurste vorm.
[Foto: rivierkeeft.wordpress.com] |
Die nieuwe soorten zouden het leven van de (beschermde) Europese rivierkreeft zo moeilijk maken dat deze onze bescherming nodig zou hebben. De waarheid is iets anders: al rond 1870 dook plotseling de rivierkreeftenpest op. Dat is een ziektebeeld dat veroorzaakt wordt door een infectie met Aphanomyces astaci, een in het water levende schimmel. Opmerkelijk is dat de schimmel in strengere winters zelf sterft en dus hier eigenlijk niet thuis lijkt te horen.
De rivierkreeftenpest arriveerde al in 1859 in Europa en werd in Italië voor het eerst waargenomen toen Europese rivierkreeften daar plots veelvuldig het loodje legden. Men denkt dat de schimmel is meegereisd met uit Noord-Amerika geïmporteerde rivierkreeften. De Europese rivierkreeften hadden geen resistentie tegen deze ziekteverwekker en hun aantallen daalden dramatisch. Honderdvijftig jaar later heeft de Europese rivierkreeft nog steeds geen resistentie ontwikkeld en dat maakt hem een beetje een sukkel in de ogen van de evolutieleer van Charles Darwin.
Want als jij niet evolueert en je concurrentie wel dan moet je die concurrentie niet gaan uitroeien, maar die zou je eigenlijk moeten gaan koesteren. Bovendien zouden deze nieuwe rivierkreeftjes onze vaderlandse economie een aardige opsteker kunnen geven. Het blijft natuurlijk vreemd dat ze in Europa gearriveerd zijn omdat ze zo heerlijk smaken, maar dat Europese ambtenaren ze als hun doodsvijanden zien.
De bestrijding van deze 'vijand' kost veel geld en er is een hele keten verzonnen om die bestrijding in goede banen te leiden. Laat die 'subsidieslurpers' nu eens een stapje terug doen en laat de commercie gewoon zijn gang gaan.
No comments:
Post a Comment