Dadelpalm

Je gelooft het misschien niet, maar zelfs de dadelpalm (Phoenix dactylifera) wordt soms in ons land verwilderd aangetroffen. Weliswaar treffen we hem vrijwel altijd aan in het centrum van oudere binnensteden waar de temperatuur wat hoger blijft dan in de winderige buitenwijken of de vrije natuur. De dicht opeen gebouwde huizen weerkaatsen ook het zonlicht en de gebrekkig isolatie van de woningen helpt ook om de temperaturen iets dragelijker te maken voor de dadelpalm. Uiteraard groeien deze dadelpalmen zelfs daar niet uit tot grote dadelsdragende palmbomen, maar overleven doen ze wel.

In wat meer warmere omstandigheden kan een dadelpalm tot meer dan 20 meter hoog worden met tot zes meter lange bladeren. Het duurt 4 tot 8 jaar voordat de dadelpalm voor het eerst vruchten zal produceren, maar als ze daarmee beginnen kunnen ze per oogst wel 150 kilo aan dadels opleveren.

[Dadelpalm - Niet in Nederland gefotografeerd]

Dadels vormen in grote delen van het Midden-Oosten een belangrijk onderdeel van de dagelijkse voeding. Men denkt zelfs dat dadels al rond 7000 vChr voor het eerst werden gecultiveerd in wat nu westelijk Pakistan is. De oude Egyptenaren gebruikten de vruchten voor het maken van wijn.

De naam 'dadel' – net als zijn Engelse vorm date – is een verbastering van de wetenschappelijke soortnaam. Dactylifera is namelijk afgeleid van het Griekse woord daktulos, wat 'vinger' betekent en de langwerpige vorm van het fruit beschrijft.

Eigenlijk is het vreemd dat men in Noordwest-Europa geen liefhebber is geworden van die heerlijke zoete dadels. De dadel is lang houdbaar, want het hoge suikerpercentage werkt als een conserveermiddel. Dát kan dus niet het probleem zijn. Houden wij misschien juist van zure en bittere fruitsoorten omdat daar wellicht de zo noodzakelijke vitamines en mineralen in zouden zitten? Een onbewuste hang naar 'bitter in de mond, maakt het hart gezond'?

Ik geloof daar niets van. Ik denk dat het gewoon te maken heeft dat door hun Noord-Afrikaanse herkomst nooit een echte kans hebben gekregen in ons voedingspatroon. Daardoor kwamen ze niet in de groente-afdeling van de supermarkt terecht. We gaan echter steeds meer op vakantie naar verre oorden, gaan steeds meer houden van exotische gerechten en dus is de dadel ook aan een voorzichtige opmars in ons land bezig.

En juist dat is de reden dat we hem in toenemende mate in het wild zullen aantreffen. Het is immers een heerlijke en gezonde snack die eenvoudig vele ongezonde tussendoortjes kan vervangen. Maar een dadel heeft een pit en die pit spuug je uit of gooi je weg. De natuur weet wel raad met zo'n buitenkansje. Nu moet de global warming nog een beetje doorzetten en we kunnen ons wanen aan de kusten van de Middellandse Zee.