Valse christusdoorn

Om eventuele onduidelijkheden direct recht te zetten: de valse christusdoorn (Gleditsina gliacanthos) is in het geheel geen familie van de bekende christusdoorn (Euphorbia milii). Toch bestaat er ook een echte christusdoorn (Paliurus spina-christii), die ook al geen familie van die christusdoorn is. De valse christusdoorn is een boom, die van oorsprong in zuidoostelijke delen van de Verenigde Staten voorkomt. In tegenstelling tot de christusdoorn is de valse christusdoorn een behoorlijke boom, die een hoogte van wel dertig meter kan bereiken. Ze groeien snel, maar dat moet ook wel want ze leven niet al te lang. Met 120 jaar is het wel gebeurd met deze boom.

De valse christusdoorn is een ver familielid van de erwt en dus zijn ook bij deze achterneef de peulen eetbaar. De zaden worden verspreid door planteneters die de peulen opeten en na verloop van tijd de zaden uitpoepen. Tijdens de reis door het maag- en darmstelsel van die beesten wordt de schil van de zaden wat afgebroken en daardoor kan deze later sneller ontkiemen.

[Foto: Greg Hume]

Met een naam als valse christusdoorn mag je verwachten dat ook deze boom zich kan beroemen op wat stekels. Dat klopt zeker want de valse christusdoorn is in het bezit van doornen van soms wel meer dan 20 centimeter lang en die uit de takken groeien. Hoewel die doorn in het begin vrij zacht zijn, groeien ze uit tot vervaarlijke wapens. Men denkt dat die doornen ooit bedoeld zijn geweest om zelfs dinosaurussen duidelijk te maken dat eten van peulen niet zo'n goed idee was.

In Amerika heeft deze boom de honey locust, maar zoveel honing produceert hij nu ook weer niet om die naam te rechtvaardigen Vermoedelijk heeft hij zijn Engelstalige naam te danken aan het feit dat de binnenzijde van zijn peulen zoetig smaken. Indianen gebruikten de pulp van die peulen als voedsel en lieten het zelfs vergisten tot een soort bier.

In Nederland wordt hij sporadisch in het wild aangetroffen omdat hij zich hier te lande zo goed thuis voelt dat hij zich ook buiten tuinen en parken kan vermeerderen.

Wegwezen. Omkappen. Verbranden. Dat zijn vermoedelijk gevoelens die bij u zullen opkomen wanneer u opnieuw een verhaal leest over exoten, die hier beslist niet thuishoren. Maar haal even diep adem want een extract van de valse christusdoorn blijkt werkzaam te zijn tegen reumatoïde artritis en lijkt tevens behoorlijk actief te zijn tegen allerhande kankercellen. Zaden van de valse christusdoorn bevatten een trypsineremmer en dat is beslist handig voor mensen waarbij het eiwit trypsine te weinig wordt afgebroken.