Siberische grondeekhoorn

De Siberische grondeekhoorn (Tamias sibericus) heeft een hoge aaibaarheidsfactor en dat is al genoeg om mensen te laten denken dat het een goed idee is om ze als huisdier te nemen. Toegegeven ze zien er leuk uit en zijn dan ook familie van de grappige tekenfilmserie Knabbel en Babbel van Walt Disney. Die twee zijn getekende versies van Amerikaanse chipmunks (Tamias striatus) of oostelijke grondeekhoorns, die in het Engels zelfs nog wat dubbelzinniger namen hebben: Chip 'n' Dale.

Het meest opvallende aan de Siberische grondeekhoorn zijn de vijf witte en donkere strepen op de rug. Uiteindelijk zal de maximale lengte inclusief staart zo'n 25 centimeter bedragen.
De Aziatische variëteit komt voor vanaf Centraal Rusland tot China, Korea en het noordelijkste grote Japanse eiland Hokkaidō. Het is een bosbewoner die voornamelijk 's nachts actief is. Dat hij een nachtbraker is betekent ook al dat je er maar weinig plezier aan zult beleven. Hij wordt pas wakker als het kinderbedtijd is en gaat weer onder zeil als de kinderen net weer wakker zullen worden. Ook vergeten mensen vaak dat ze beslist geen knuffeldieren of speelkameraadjes zijn. Het zijn gewoon saaie dieren die ook nog eens minder actief worden als de winter toeslaat. Dus als je het idee hebt dat het zo'n leuk huisdiertje voor je kinderen zal zijn dan heb je duidelijk een miskoop gedaan.

Omdat de Siberische grondeekhoorn wel tien jaar of ouder kan worden, snap je als lezer al wat het uiteindelijke gevolg zal zijn. Als de kinderen hun aandacht verliezen dan staan ouders voor een bekend dilemma: maak je zo'n beest dood, zet je hem op Marktplaats of laat je hem los in de vrije natuur. Die laatste keus hebben vele ouders al gemaakt want ondertussen zijn er diverse levensvatbare populaties van de Siberische grondeekhoorn in Nederland aangetroffen. Vooral in Noord-Brabant is dat het geval omdat daar ook nog eens uit dierparkjes ontsnapte exemplaren de vrijheid tegemoet zijn gewandeld.

De Siberische grondeekhoorn is een directe concurrent van onze inheemse knaagdieren, zoals de rode of gewone eenhoorn (Sciurus vulgaris), bosmuis (Apodemus sylvaticus) en rosse woelmuis (Clethrionomys glareolus). Hij pikt niet alleen het territorium en voedsel (noten, fruit en groenten) van die dieren in, maar is ook indirect een probleem omdat hij drager kan zijn van wel drie verschillende soorten teken. Daardoor hij de Siberische grondeekhoorn misschien ook nog eens een reden van de spectaculair toegenomen aantallen infecties met de Ziekte van Lyme en andere door teken overgebrachte narigheden.

Nee, die Siberische grondeekhoon is beslist geen verrijking van onze fauna.

No comments:

Post a Comment