De spin is echter niet 'vals', maar kreeg de naam omdat ze wel op wolfspinnen lijkt, maar dat niet is. Valse wolfspinnen behoren zelfs tot een andere familie.
Het mannetje van de valse wolfspin bereikt een lengte van iets meer dan een centimeter, terwijl het vrouwtje bijna dubbel zo lang kan zijn. Het is dus een vrij grote spin. Het voorlichaam (prosoma) is bruinachtig met brede donkere markeringen. De buik (opisthosoma) heeft zwarte vlekken. De poten hebben voornamelijk een gespikkelde bruine kleur.
Die zwarte buikmarkering van de valse wolfspin deed de Duitsers denken aan de vampier uit de Duitse stomme film 'Nosferatu' uit 1922, die leidde tot de algemene Duitse benaming van de spin, Nosferatu-Spinne. Ik moet zeggen: het voelt alsof die spin qua naamgeving niet echt onschuldig overkomt.
Spinnen van deze soort zijn te vinden aan bosranden onder rotsen en boomschors, waar ze 's nachts op prooi jagen. De valse wolfspin geen web, maar jaagt ze vrijuit. Omdat deze spin niet kan overleven in een kil klimaat, zoekt hij in Nederland vaak zijn toevlucht in huizen waar de temperatuur wat milder is en er meer voedsel is.
Van nature komt deze soort voor in delen van Zuid-Europa, maar sinds het midden van de jaren 90 van de vorige eeuw kwamen er steeds meer melding van deze spin langs de 'routes naar de zon'. Deskundigen geloven dat de opwarming van de aarde (jawel, daar heb je het excuus weer) de oorzaak is van zijn plotselinge verschijning ten noorden van de Alpen. Daarvoor was het hem kennelijk te fris om zich voort te planten.
Ook in Nederland neemt de soort toe. Nog niet zo heel lang geleden werd er slechts af en toe een exemplaar gezien in ons land, maar inmiddels zijn er heel veel waarnemingen. Het is duidelijk dat de soort zich hier te lande uitgebreid heeft gevestigd en dat is snel gegaan. Vrij veel waarnemingen geven aan dat onbedoelde verplaatsingen, bijvoorbeeld met caravans, voedsel of planten uit Zuid-Europa, hiervoor verantwoordelijk moeten zijn.
No comments:
Post a Comment