Alexanderparkiet

De Alexanderparkiet (Psittacula eupatria) is inheems in grote delen van Centraal-Azië. Men onderscheidt een vijftal ondersoorten, die nauwelijks van elkaar verschillen maar slechts geografisch van elkaar gescheiden zijn. De Alexanderparkiet is een behoorlijke parkiet met een lengte van kop tot staart van maximaal 60 centimeter. Deze parkiet is voornamelijk groen gekleurd met een blauwgrijze vleug op zijn wangen en de achterzijde van de nek. De staart is gelig van kleur. Alexanderparkieten hebben een opvallende rode schoudervlek en een grote rode snavel. Duidelijk is dat deze parkiet een opvallende verschijning is.

Deze soort is vernoemd naar de beroemde Griekse veldheer Alexander de Grote. Hij bereikte tijdens zijn veroveringstochten het Indiase subcontinent. Van hem wordt ook verteld dat hij grote hoeveelheden exotische dieren vanuit zijn veroverde gebieden terugstuurde naar Griekenland, waar hij ze schonk aan de belangrijkste families van zijn land. Die konden zo met, onder andere, de Alexanderparkiet met hun rijkdom en hun verbondenheid met Alexander de Grote pronken. Opscheppers.

[Foto: Peter Tan]

Is Nederland is er geen prachtig verhaal te bedenken waarom de Alexanderparkiet juist hier zo veelvuldig voorkomt? Nope. Deze parkiet is met zijn vervaarlijke snavel een echte sloper en wist (en weet) vaak met gemak een gat in een volière te maken, te ontsnappen en daarna zijn geluk in de grote boze buitenwereld te beproeven.

Alexanderparkieten zijn sterke vogels, die goed tegen ons wisselvallige klimaat kunnen. Van de Alexanderparkiet is bekend dat hij ook behoorlijk tegen de winterkou kan en bij extreme nachtvorst lopen alleen zijn onbeschermde poten gevaar op bevriezing. We hebben juist afgelopen jaar een behoorlijke winter moeten doorstaan en de Alexanderparkiet heeft er nauwelijks last van gehad want deze intelligente vogel weet vast wel een warm plekje te vinden.

In zijn natuurlijke omgeving zal deze parkietensoort zich te goed doen aan zaden, noten, fruit, bessen, bloemen en nectar. Dat alles is ook hier in ruime mate voorhanden. Zelfs in de winter is voedsel geen probleem voor de Alexanderparkiet want er zijn genoeg mensen die 's winters vogels zo zielig vinden dat ze strengen pinda's of vetbollen in hun tuinen zullen ophangen.

Met andere woorden: de Alexanderparkiet voelt zich hier in Nederland volstrekt op zijn gemak en weet zich heerlijk ongestoord voort te planten. De eerste meldingen van kwetterende beesten kwamen uit steden in de Randstad, maar zo langzamerhand beginnen ze het hele land te veroveren. In Friesland zijn er dit jaar (2012) al meldingen geweest uit Sneek, Schiermonnikoog en Harlingen.

  De Alexanderparkiet doet zijn naamgever Alexander de Grote dus duidelijk veel eer aan.